سرانجام انتظار

یوسف گم گشته باز آید به كنعان غم مخور

كلبه ى احزان شود روزى گلستان، غم مخور

سرانجام، دوران انتظار و نهان بودن آخرین منجى، به سر مى‌رسد و به زودى، سپیدى صبح بر سیاهى شب چیره خواهد شد؛ (ألیس الصّبح بقریب). آن زمان دور نیست؛ (إنّهم یرونه بعیداً و نراه قریباً) و این انسان است كه با انتخاب خود و فراهم آوردن زمینه ى ظهور، مى‌تواند بر پا بماند و خود را با این حركت منظّم هستى، هماهنگ كند ودر این فرجام نیك آفرینش، سهیم باشد و به رستگارى برسد، و نیز مى‌تواند حركتى نكند و وظیفه ى خود را به نهایت نرساند. آن وقت، ظلمِ فراگیر، زمینه ساز قسط و عدل مى‌شود و سیاهى، زمینه ساز نور مى‌شود و در دل تاریكى ها، چراغ‌ها افروخته مى‌شود. اكنون شایسته است به دو نكته توجه كنیم:

1. پیروزى حتمى سپیدى بر سیاهى

این درس قرآن است: (جاء الحقّ و زهق الباطل) اگر حق را بیاورى، باطل مى‌رود، امّا اگر حركتى نشد، باطل به میدان مى‌آید و با این وجود، باز باطل نابود شدنى است. باطل، زمینه‌هاى فساد و نابودى را در نهان خود دارد. زیرا كسى كه خلاف قانون‌ها و سنّت‌هاى حاكم بر هستى مى‌رود، ناچار در معرض زوال است. خوب است به جملات زیر توجه كنیم:

محبّت و حكمت و عزّت كه تجلّیّاتى از جلوه‌هاى الله است، زمان ظهور را تعیین مى‌كند. از طرف معصومان(علیهم السلام)، زمانى براى ظهور تعیین نشده است. تنها آمادگى و زمینه سازى سریع تر، همراه دعا و التجا به درگاه خدا، لحظه ى ظهور را نزدیك مى‌كند. حضرت صاحب الامر(علیه السلام) در توقیعى كه خطاب به اسحاق بن یعقوب صادر شده، مى‌فرماید: وأكثروا الدّعاء بتعجیل الفرج؛ فإنّ ذلك فرجكم

«چه قدر امروز به سپیده ى فردا نزدیك است،»

مردم، در واپسین حركت تاریخ و آخرالزمان، گران مردى از فرزندان من، ظهور خواهد كرد. هنگامى كه پرچمش به اهتزاز در آید، شرق و غرب جهان را روشن مى‌سازد. با ظهور او، موجى از شادى و نور، عالم گستر مى‌گردد.

این جملات امید بخش، از زبان مهربانى در تاریخ ثبت شده كه رنج نسل‌ها را از گذشته‌هاى دور دیده، براى آن برنامه ریخته، در نگاه و عمل، همه ى آن‌ها را منظور داشته است. آن، نگاه مهربان على(علیه السلام) است كه چنین زیبا، پایان تاریخ را به تصویر مى‌كشد. سرچشمه ى عشق على(علیه السلام) محبت خالق هستى است.

در روایت دیگرى آمده است: «اگر كسانى كه از درگاه الاهى روى گردانده اند، مى‌دانستند اشتیاق خداوند به آنان چگونه است، از شدّت شوق، قالب تهى مى‌كردند و جان مى‌باختند.»

بنابراین، محبتِ همراه حكمت حق، حاكمیّتِ عدالت را به زمین بر مى‌گرداند و این، یك ضرورت است.

2. نقش دعا در تعجیل فرج

ما، شبى دست بر آریم و دعایى بكنیم غم هجران تو را چاره زجایى بكنیم

سایه ى طائرِ كم حوصله، كارى نكند طلب از سایه ى میمون هُمایى بكنیم

محبّت و حكمت و عزّت كه تجلّیّاتى از جلوه‌هاى الله است، زمان ظهور را تعیین مى‌كند. از طرف معصومان(علیهم السلام)، زمانى براى ظهور تعیین نشده است. تنها آمادگى و زمینه سازى سریع تر، همراه دعا و التجا به درگاه خدا، لحظه ى ظهور را نزدیك مى‌كند. حضرت صاحب الامر(علیه السلام) در توقیعى كه خطاب به اسحاق بن یعقوب صادر شده، مى‌فرماید: وأكثروا الدّعاء بتعجیل الفرج؛ فإنّ ذلك فرجكم.

امام حسن عسكرى(علیه السلام) نیز دعا براى تعجیل فرج را شرط رهایى از فتنه‌هاى دوران غیبت دانسته، مى‌فرماید:

به خدا سوگند! غیبتى خواهد داشت كه در آن، تنها كسانى از هلاكت نجات مى‌یابند كه خداوند او را بر قول به امامتش ثابت قدم داشته، در دعا براى تعجیل فرجش، موفّق كرده است.

در میان بنى اسرائیل، دعا سبب شد تا حضرت موسى(علیه السلام) صد و هفتاد سال زودتر از وقت تعیین شده، براى نجات بنى اسرائیل برانگیخته شود؛ كه در این امّت، خود امام موعود(عج) هم اصرار بر ظهور دارند و در چیدن پایه‌هاى آن، مخفیانه مى‌كوشند

دعا براى تعجیل فرج، از چنان اهمیّتى برخوردار است كه امام صادق(علیه السلام)مى فرماید:

هر كس، بعد از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: خداوندا، بر محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) و خاندان او درود فرست و در فرج ایشان شتاب كن، نمیرد تا قائم را دریابد.

بنابراین، شیعه ى منتظر، باید در طول شبانه روز، اوقات نماز و همه ى ایّامى كه در آن‌ها به دعا سفارش شده، دعا براى تعجیل فرج را یك تكلیف و وظیفه ى مهمِّ عصرِ غیبت بداند و آن را فراموش نكند. دعا براى تعجیل فرج، دعاى همیشگى پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) و ائمه ى اطهار(علیهم السلام) و ملائكه ى آسمان‌ها بوده و هست.به هر تقدیر، كسانى كه خواستار دیدن عصاره ى خلقتند، طالب حضور بهترین آفریده ى خدایند را، به دعا براى تعجیل فرجش روى مى‌آورند. چون، تأثیر دعا در نزدیك شدن فرج را باور كرده‌اند.

آرى، سرانجام، انتظار، پایان مى‌پذیرد و سپیدى بر سیاهى پیروز مى‌گردد.

به امید آن روز.